zondag 28 april 2013

De terugreis - Twee memorabele vliegreizen

En dan is er de grote ontnuchtering: er moet ook weer terug worden gevlogen naar het oranjeland van herkomst. Die oranjegekte is me grotendeels ontgaan, en gezien de commotie over het "grote" lied ben ik er maar blij om ook. Ik had zo m'n eigen besognes. Vriezer en koelkast waren nog redelijk gevuld en ik kreeg het bij lange na niet allemaal op de laatste dag.

Dus leek het wel het aloude spelletje ren-je-rot om alles eruit te halen, restanten weg te gooien en daarbij ook denken aan de afvalscheiding die tegenwoordig moet worden uitgevoerd middels een hele grote felgekleurde klikobak die een keer per week aan de stoeprand wordt verwacht. Dit bleek nog een hele klus te zijn, maar het lukte. Toen ik de laatste oude appel door de voedselvermaler in 1 van de spoelbakken wilde laten vermorzelen ging het mis: de normaal luidruchtige verzameling scherpe tandwielen deed er plotseling het zwijgen toe. Da's nie goe! Het was een appel van het stevige soort en die mogen er eigenlijk niet in.....las later. Poeh. Geen tijd meer om het management in te lichten want ik moest weg, dus daar krijg ik zeker nog wat over te horen. Ik merk het wel.

Nadat de bullen in de auto waren gehesen ging de voordeur voor de laatst keer dicht en de sleutels in de lockbox.  Op naar het vliegveld. Wat volgde was toch nog een ritje van 40 minuten, maar ik was er perfect op tijd. Ik had nog tijd om bij Burger King, gezeten in een rustig hoekje, te ervaren hoe het ook weer was om ononderbroken te kunnen internetten. Deze eerste Delta vlucht verliep memorabel prettig. Ik had dan ook een hele rij voor mezelf. Af en toe wegdommelend in het zonnetje verliepen de twee en een half uur dan ook comfortabel en snel. In Detroit stapte ik over in een groter toestel dat me in iets meer dan zeven uur op hollandse bodem zou brengen. Dit was een memorabel slechte reis! Wat een pijn had ik in m'n knieĆ«n door de krappe beenruimte. De stoel voor me ging al gauw in de strekstand en dat betekende ruim zeven uur behelpen en zelfs daar eigenlijk geen ruimte voor hebben. Ik ben dan ook een aantal keren dit strafkampje ontvlucht om m'n heil te zoeken in het gangpad waar ik de bloedstroom weer op gang kon helpen. Ik kan me de Martinair vluchten zonder comfort class van heel vroeger nog herinneren, en daar leek het nu op qua been"ruimte".  Ik heb me dan ook voorgenomen om zeker op intercontinentale vluchten extra beenruimte te kopen want dit wil ik nooit meer meemaken.


Wachten op Detroit airport maar wel met wifi!



Daar zit ik dan...

Ik ben nu weer thuis in zonnig, maar nog lang niet lekker opgewarmd Nederland en de eerste jetlag is eruit geslapen (hoop ik). Ik wil alle volgers die al dan niet hun reacties achterlieten hartelijk bedanken voor het meelezen. Ik vond het erg leuk om de verslagen te maken, alhoewel het dit keer erg behelpen was met dat rare modem.

De zon komt op
 
Boven de Noordzee
 
Plaatje he?

zaterdag 27 april 2013

Dag 11- Een laatste rondrit en inpakken


Net wakker loop ik langs de plek waar het modem staat en zie aan de lampjes dat er internetverbinding is. Direct begin ik het verslag van gisteren op Blogger te zetten in de hoop dat ik niet middenin een verbroken verbinding krijg en m'n werk verlies. Het zal niet de eerste keer zijn, grrr. Gelukkig is dat niet het geval, en ik ga daarna door met alle andere internethandelingen die er tegenwoordig bij horen. Plannen voor vandaag borrelen op: nog wat laatste gezuiverd water en een boek kopen bij de SuperTarget iets verderop, en rond het middaguur een laatste rondrit met de auto. De auto moet morgen met lege tank worden ingeleverd, dus...

Bij Target slaag ik prima. Het is heel rustig om een uurtje of 10 en ik ga op m'n gemak langs alle stellingen. Vroeger vond ik de sfeer een beetje te rustig, maar ik geloof dat ik er aan gewend ben en durf zelfs te beweren dat ik dit een prettiger zaak vind dan Walmart, waar het erg rumoerig is en wat rommeliger. Ik kan geen nederlandse equivalenten vinden voor beide zaken; daarvoor zijn ze te uniek in hun soort. Met een nieuw boek en een paar food items loop ik de nu al hete parkeerplaats over naar vak 10 waar m'n auto staat. Ramen open om de warmte eruit te krijgen, dan weer dicht en de airco even op volle toeren laten draaien. Kort na het wegrijden is de temperatuur dan zodanig gedaald dat de airco op de laagste stand kan. Dat is elke keer de routine als ik met de auto ga rijden.


Thuis de spullen opbergen en de koelbox vullen met blue ice, een cola zero en een pecan pie voor onderweg. De kaart van de omgeving bekijkend zie ik al een mooie en niet al te lange route voor deze dag. De rit voert me weer naar Clermont via de mooie weg waar ik laatst ook melding van maakte, en dan is het een beetje kruip door sluip door naar een andere weg nog verder noordelijk. Waarom deze route? Hij voert je door heuvelachtig terrein, langs uitgestrekte boomgaarden, mooie meren en weilanden waar runderen lopen te grazen. Het valt me op dat die beesten aan de magere kant zijn; de paarden die ik zie zien er niet veel beter uit. De boeren zullen wel weten wat ze doen neem ik aan. Dit alles bij elkaar, en de veelsoortige huizen links en rechts van de weg, plus het schitterende weer maken dit tot een memorabele trip. Het valt me op dat er heel veel motorrijders aan het toeren zijn. Het is vrijdagmiddag en mooi weer, dus ik kan me voorstellen dat je er dan op uit trekt. Bijna alle motorrijders zijn van het stoere type, dat wil zeggen een grote baard en/of snor, heftig vestje aan en natuurlijk een bandana om het hoofd. Op de terugweg neem ik route 27 south, en daar kom ik nog veel meer bikers tegen, allemaal richting noorden. Er zal wel ergens een bikefest of iets dergelijks zijn.

Weer terug in de buurt van Clermont rijdt er een wat oudere dame op een scooter op de middenbaan van de 3-baans weg, best wel een apart gezicht. Ze doet qua snelheid zeker niet onder voor de automobilisten. Ik vind haar wel lef hebben. Ze draagt wel een helm, maar geen beschermende kleding. Sterker, ze draagt gewoon zomerkleding. Er kan altijd iets fout gaan onderweg, maar het verkeer hier is zeer gedisciplineerd. Men geeft fietsers, een enkele bromfietser (!), scooter- en motorrijders ruim baan.





Ik schiet toch nog even de Walmart in Clermont binnen om de avondmaaltijd te kopen, zijnde twee bakjes met een chinese magnetronmaaltijd. Ik heb nog zitten dubben of ik ergens uit eten zou gaan, maar het trekt me niet, en ik heb thuis nog teveel eten staan dat op moet voordat ik weg ga. Veel leden van het Floridaforum gaan wel uit eten, en de tips vliegen je om de oren. Er zitten nauwelijks negatieve kritieken tussen, en dat maakt de keuze er niet makkelijker op. Er zijn zoveel restaurants (incl. fastfood) in de omgeving van Kissimmee alleen al dat je elke dag van het jaar naar een ander restaurant kan gaan!




Weer thuisgekomen begint het inpakken al een beetje, doe nog een laatste wasje, en loop zo aardig wat heen en weer. Tot nu, om rustig dit verslag te typen. Offline, dat wel. De reden is nu wel duidelijk lijkt me... Zometeen voor de laatste keer het zwembad in, en dan lekker aan de chinees en zo de avond in. Morgenochtend om 10 uur dien ik het huis te verlaten. Dit komt perfect uit want rond 11 uur dien ik op het vliegveld te zijn om in te checken bij de Delta balie.

Het volgende, tevens laatste verslag zal ik schrijven nadat ik ben thuisgekomen. Thuis...hier in dit huis in Florida voel ik me nu ook al thuis. Dit wordt verwarrend ;-)

vrijdag 26 april 2013

Dag 10 - Bok Tower & Gardens

Uit het raam kijkend zie ik dat het weer een stralende dag zal worden. Terwijl ik koffie aan het inschenken ben hoor ik buiten het kenmerkende geluid van een luchtballon. Inderdaad glijden er maar liefst vier kanjers op gering hoogte over de wijk, een feestelijk begin van de dag! Ik ben helaas net te laat met m'n camera... Als ontbijt ga ik dit keer zelf breakfast burritos maken. Ik moet zeker zijn geinspireerd door de lekkere burrito die ik gisterochtend bij McDonalds at terwijl ik met internet bezig was. Ik kan zeggen dat m'n eigen versie minstens zo lekker is, mmm. Voor de liefhebbers zal ik het recept onderaan vermelden.

Na de ochtendrituelen kijk ik m'n lijstjes met tips eens door. En kijk, daar komt Bok Tower weer bovendrijven. Dat is een leuke autorit en wandelen in een mooi park tegelijk. Ik ben er een aantal jaren geleden al een paar keer geweest en het blijft trekken. Om half tien rij ik weg, tank nog even en neem route 27 in zuidelijke richting. De website geeft duidelijke rij instructies dus dat moet een makkie zijn. Website? Ja! Vanochtend vroeg heb ik een uur thuis kunnen internetten. Het lijkt wel of de eigenaar van dit huis alleen een nachtabonnement heeft...

De toren kun je al van verre zien want het is het hoogste punt in de verre omtrek. Op het laatst ging het binnendoor, langs sinaasappelboomgaarden (hier rijkelijk aanwezig), koop m'n kaartje bij het toegangshek en parkeer m'n auto onder een schaduwrijke boom op het bijna lege parkeerterrein. Het is knap warm, beetje vochtige warmte ook. Bij de receptie krijg ik een brochure en plattegrond van dit uitgestrekte park, ooit bedacht en in 1929 gerealiseerd door landgenoot/immigrant Edward Bok, rijk geworden als editor van populaire vrouwenbladen. Het ziet er bekend uit, maar nu is er een kleine bioscoopzaal bijgekomen waar je een korte film kan bekijken over het ontstaan van dit park. Het valt me op hoe goed alles hier is verzorgd en hoe aardig het, vooral oudere, personeel is. Dan loop ik het park in, richting toren. Het carillon speelt vrolijke deuntjes. Na wat rondgelopen te hebben strijk ik neer op een lommerrijk bankje. De groene omgeving, het gekwetter van de talrijke vogels, het geritsel in de bladeren van de even talrijke eekhoorns en de lekkere geuren geven aanleiding tot diepzinnig gemeimer.


 

 















Tegen enen ben ik weer terug op aarde, en loop ik naar een bankje dichter bij de toren want het carillon gaat nu live bespeeld worden door Vlaming Geert d'Hollander. Het is het wachten waard, prachtige klanken komen van boven uit de toren. Overal waar ik kijk zitten mensen op bankjes te luisteren naar het getingel.



Om half twee vind ik het genoeg en ga de terugreis ondernemen. Ik voel me niet optimaal fit, zeker net niet lang genoeg geslapen, en dan word ik traag en een beetje prikkelbaar. Toch maak ik zin om een stuk van de scenic route 17 North te rijden. Net na het plaatsje Dundee rij ik terug naar de hoofdweg die me in een uurtje thuis brengt. Even een korte nap, en ik voel me een stuk beter. Er ligt nog altijd een kaas en salami pizza in het diepvriesvak, dus laten we die maar slachten voor het avondeten. Salade erbij en we zijn weer helemaal blij. Er blijven zelfs nog wat stukken pizza over voor morgen, misschien voor de lunch. Voor het avondeten wil ik iets speciaals gaan doen, wat weet ik nog niet. Morgen kan ik ook nog aardig wat doen want de koffers zijn zo ingepakt. Dat is het voordeel van licht reizen. Ik denk dat het accent op de ochtend zal vallen, en ik 's middags lekker thuis blijf bij de pool.

Dit was ook weer een geweldige dag. Hopelijk kan ik morgen, de laatste dag, ook zo genieten.

ERIC'S RECEPT VOOR BREAKFAST BURRITOS


Ingredienten (voor 4 burritos):
- 4 kleine tortillas (fajitas)
- 4 eieren
- smeltbare milde en/of pittige kaas
- pittige worst (cervelaat, pepperoni e.d.)
- 4 dungesneden plakjes ham
- kleingesneden blokjes tomaat
- ketchup
- mosterd
- zout
- peper

Bereiding
Snij de pittige worst in kleine stukjes.
Verdeel de kaas in kleine stripjes en bedek hier elke tortilla mee (eventueel afwisselend pittig en mild).
Kluts de eieren in een kom en voeg zout en peper naar smaak toe.
Schenk de eieren in een verwarmde koekepan en maak er scrambled eggs van.
Voeg naar smaak wat van de stukjes pittige worst toe aan het eiermengsel en hou het geheel warm op een laag vuur.
Verwarm op een bordje elke tortilla (met de kaas erop) ongeveer 20 seconden in de magnetron tot de kaas is gesmolten, en verspreid met een mes de gesmolten kaas over de hele tortilla.
Schep een deel van de scrambled eggs op het midden van de tortilla en leg er een plakje ham bovenop.
Voeg eventueel nog wat pittige worst, ketchup, mosterd en stukjes tomaat toe.
Rol het geheel tot een burrito.

Eet smakelijk!

woensdag 24 april 2013

Dag 9 - Shoppen in Clermont en varen in Downtown Disney


Het wordt een stralende dag. Ik heb lekker geslapen, lekker ontbeten, en wil vandaag graag weer naar de Walmart verderop in Clermont. Daar ben ik al een hele tijd niet meer geweest maar kan me nog herinneren dat het een mooie en rustige zaak is.

Maar eerst de blog van gisteren in Blogger zetten bij McDonalds, die hier ook gratis wifi biedt. Met het modem in mijn eigen huis ben ik helemaal klaar want daar is niet mee te werken, zo onbetrouwbaar. De blog over Busch Gardens bevat heel veel foto's en enkele filmpjes, dus dat duurt wel een uurtje. Maar het is allemaal prima te doen onder het genot van een breakfast burrito en een "kleine" koffie. Wat een verademing om met ononderbroken internet te werken!

Daarna onderneem ik de vrij lange maar prachtige rit op route 27 north, richting Clermont. Al van verre zie ik de op een hoge heuvel gebouwde Walmart, wat een mooie setting! Ik koop er niet veel, slechts de laatste pakken melk en water en een zakje houten golftees voor het geval ik toch nog zin krijg om een bezoek te brengen aan een driving range. Het wordt iets minder warm dus zou het dragelijk kunnen zijn. Ik zie wel.

Terug naar huis om de melk in de koelkast te leggen, en dan op naar Downtown Disney. Ook daar ben ik al een tijdje niet geweest. Er volgt een leuke rit via de World Drive, tussen de andere touristen in hun auto's, campers en charterbussen. Wat is het leuk om hier weer te zijn, het ziet er allemaal heel feestelijk uit met de prachtige beplanting en fel gekleurde gebouwen. Natuurlijk speelt het mooie weer ook een grote rol. De auto parkeer ik aan het begin, bij Westside.





Daar loop ik langs het mooie meer naar het andere eind, Disney Quest. Met de boot van dienst laat ik me terugvaren naar het begin.







Even lekker op een bankje langs de kant van het meer zitten en genieten van al het moois dat is te zien. Het is een pretpark op zich, en nog gratis ook. Na een half uur ga ik weer huiswaars alwaar het zwembad op me wacht.

Er is niet veel eten meer in de koelkast: een diepvriespizza en een diepvriesmaaltijd van Boston Market. Die laatste, meatloaf with mashed potatoes and gravy laat zich goed combineren met de blikspinazie. Het smaakt perfect. Ik stort me weer op mijn boek met koffie en een brownie. Ik heb nog 2 dagen te gaan en die ga ik, uiteraard, zo optimaal mogelijk benutten, maar daar ga ik morgenochtend over nadenken. Nu: rust!

Dag 8 - Busch Gardens


Ik doe 's morgens vroeg de lamellen open en ik zie gelukkig een blauwe lucht! Busch Gardens gaat vandaag definitief door! Ik wil bijtijds vertrekken, dan is het nog niet zo warm en de dieren zijn meer actief. Om kwart voor negen trek ik de voordeur achter me dicht. Op de snelwegen is het niet meer zo druk dus dat rijdt heerlijk door. Het park is makkelijk te vinden, en na een uur parkeer ik de auto op de immens grote parkeerplaats. Een treintje brengt vervolgens iedereen naar het dierenpark.


 Het is allemaal keurig geregeld. Omdat ik al een kaartje op zak heb mag ik direct door de toegangspoort. Eerst even de inwendige mens versterken want er is heel wat af te lopen.

Ik moet lachen om al de dieren die rond de stoelen en tafels lopen in de hoop een hapje te verschalken. Met dieren bedoel ik geen mussen, die je in ons land zo vaak ziet bedelen, maar ibissen, eekhoorns en een enkele meeuw. Uiteraard viel er soms zomaar iets van mijn bord op de grond. Tijd voor het serieuze werk, en we gaan linksom naar de kangaroos en walibis. Het is al warm en de meeste dieren liggen lekker te luieren in de zon. Een enkeling wil wel even naar het hek komen voor een brokje droogvoer en een aai. Ze hebben een hele donzige vacht. Erg leuk om voor het eerst in m'n leven een kangaroo te aaien.























Er is heel erg veel te zien en te doen in dit park, dus hou ik me bij de hoogtepunten van dit bezoek, en de foto's verderop vertellen zo'n beetje het hele verhaal. Dan op naar het gedeelte waar je de lori's kunt voeren. Dat is altijd zo leuk, het zijn zulke leuke vogels. Met een heel duur cupje nectar in de hand stap ik de afgesloten kooi binnen en al gauw heb ik beet. Er is een Lori bij met maar 1 oog. Die mag extra lang op m'n hand blijven zitten; de brutale soortgenoten wimpel ik doeltreffend af. Ik ken m'n pappenheimers nu wel...




















Een stuk verder liggen tijgers lui in hun fraai vormgegeven wereldje. Er is een witte tijger bij die vlak voor de dikke ruiten heen en weer loopt. Hij kijkt me kort aan, en gaat plotseling voor mij op z'n achterpoten staan en doet een soort schijnaanval. Ik schrik er wel een beetje van, maar met dat dikke glas ertussen heb je natuurlijk niks te vrezen.





In de sectie Edge of Africa neem ik deel aan een safari met een Landrover die een kort traject tussen de wilde dieren aflegt over heuvels en door plassen, alles van levendig commentaar voorzien door een kordate jongedame aan het stuur. Volgens mij is ze aan de energiedrank. Al met al is dit een zeer leuk uitje.

































Maar Busch Gardens bezit ook nog een flink aantal achtbanen, botsautootjes, en nog meer van dat soort vertier. Ik doe een paar van die achtbanen. De eerste, Sheikra genaamd, is er zo eentje waar je met je voeten vrij hangt en met iets van vijf personen op een rij zit. Het begint goed (heftig), maar bij de laatste top staan we wel erg lang stil. Er blijkt een technisch mankement te zijn, maar na 10 minuten van het fraaie uitzicht op Tampa en omgeving te hebben genoten, storten we met z'n allen de laatste diepte in. Ik heb er erg van genoten, ondanks de tussenstop. De botsauto's zijn natuurlijk altijd goed voor veel lachsalvo's. Het is de bedoeling om 'netjes' met z'n allen linksom langs de wanden te rijden, en geen frontale botsingen te maken, maar na korte tijd wordt het een grote chaos want wat je juist niet wil is netjes rijden in de botsauto's. Iedereen moet wel een duw of een frontaaltje incasseren, worden afgesneden en bumperkleverij tolereren.  Geen sheriff te zien, so let's go for it! De tweede achtbaan is van een ander type; daar ga je niet zozeer van hoog naar laag, maar maak je met hoge vaart zeer scherpe bochten. Nou, dat is ook best angstig en je hoopt voortdurend dat de wagentjes goed bevestigd zijn. Goed uitgeschud loop ik de rest van het park uit, neem nog een ijsje en bekijk de souvernirshops, alvorens een even vlotte terugreis te maken naar de lekker koele woning in Lindfields. Dit was een geweldig leuke dag en een herhaling waard.

PS de rest van de foto's en films zal ik in een latere blog zetten. Ik heb het werken met het modem thuis opgegeven en moet het nu hebben van de wifi van de nabijgelegen McDonalds.

maandag 22 april 2013

Dag 7 - Trash en Cash


Toen ik vannacht weer even op was en naar buiten keek of het nog regende (helaas wel) zag ik dat de vuilnisemmer die ik gisteravond aan de straatkant had gezet nu op z'n kant lag, de vuilniszak opengescheurd ernaast.

De dader: een wasbeertje, betrapt terwijl hij (of zij) bezig was met het doorzoeken van de rommel. Ik deed de voordeur open om hem weg te jagen, en bij het zien van mijn grote gestalte koos hij snel het berenpad, mij met de schillen en dozen achterlatend. De troep heb ik opgeruimd toen het net licht was geworden. Je zit er niet op te wachten, maar raccoons in je vuilnis zijn een typisch amerikaans verschijnsel dus maken we er ons niet druk over. Bovendien is het weer voer voor deze blog ;-)



Het regent, het zegent, en ik moet m'n plannen  bijstellen. Morgen wordt het beter weer, dus word het bezoek aan Busch Gardens 1 dag opgeschoven. Ik wil vandaag wel iets leuks gaan doen, en er zijn nog talloze opties ondanks de regen. Bijvoorbeeld: de Florida Mall bezoeken, een film bekijken, schieten in een van de shooting galeries, een museum bezoeken enz. Zelfs karting zou een optie kunnen zijn.

Update 2pm: het is de Florida Mall geworden. Even rondkuieren tussen al het shoppinggeweld is altijd een leuk uitje. Radioshack zit helemaal achteraan, en draait tegenwoordig bijna uitsluitend om mobiele apparatuur zoals cellphones, tablets etc. waarbij opvalt dat Apple producten oververtegenwoordigd zijn. De verkoper kon in zijn eigen zaak niet eens terecht voor een case voor zijn Samsung telefoon! Best Buy en Walmart zijn niet veel beter in dit opzicht. Apple heeft een zeer stevige voet aan de grond in eigen land. Zelf was ik op zoek naar een niet te dure tablet (dat lukte dus niet), en een USB modem voor de laptop om wegvallen van internet in de toekomst te voorkomen. Ook daar kon men mij niet aan helpen. Dan geef ik me voor nu gewonnen en behelp me met m'n netbookje zolang die het goed blijft doen.

Ik liep alle stands rond de food court eens rond om inspiratie voor de lunch op te doen, en kwam gewoontegetrouw toch weer uit bij Five Guys. Een kleine lunch bestaat daar niet, dus goed gevuld met een hamburger (not all-the-way) en een little fries deed ik nog even een hazelnut macchiato van Starbucks.




De terugreis ging via Sand Lake Road en International Drive.



Even de auto voltanken bij RaceTrack naast Lindfields zodat ik morgen direct op pad kan gaan naar Tampa. Intussen is het prachtig weer geworden. Morgen is het gegarandeerd mooi weer volgens de weerberichten dus dat zit zeker goed. De zon schijnt weer lekker op de patio en ik denk dat ik me daar weer ga vervoegen met het boek en een zoutje plus drankje. En een duik in het zwembad natuurlijk. De avondmaaltijd zal bestaan uit een paar zelfgemaakte tortillas, waarbij het restant gehakt, ground beef zoals dat hier heet, de hoofdrol gaat spelen. Gehakt bakken, stukjes tomaat, kaas en pepperoni erdoor, plus wat zout, peper, ketchup en mosterd, en dit alles in een kort verhitte tortillarondje stoppen. Dit moet lukken. Life's good!